Η συνέχεια του παραμυθιού...

Η Κεραμίστρια (μέρος 2)

........

Ένα πρωί, είχε βγει να μαζέψει αργιλόχωμα για να φτιάξει πηλό. Όπως γυρνούσε κουβαλώντας το χώμα, είδε μία τεράστια χελώνα να περπατάει αγκομαχώντας.

- Τι έχεις χελώνα μου και πηγαίνεις έτσι, κουτσαίνοντας και αγκομαχώντας;

- Άστα, κοπέλα μου! Πού να στα λέω... Βλέπεις εκείνο το ύψωμα εκεί; Βλέπεις πόσο απότομη είναι η πλαγιά; Ε, λοιπόν, εγώ περπατούσα εκεί πάνω.

- Ωχ!

- Παραπάτησα και τώρα βρίσκομαι εδώ κάτω.

- Χτύπησες πολύ;

- Πόδια, χέρια, κεφάλι, εντάξει. Το καβούκι μου όμως έχει σπάσει σε μια δεκαριά σημεία.

- Μη στεναχωριέσαι, χελώνα μου και θα στο φτιάξω εγώ.

- Από τι θα το φτιάξεις εσύ; Μην το κάνεις με γύψο, θα τρίβεται!

- Όχι, δεν θα το κάνω από γύψο!

- Μην το κάνεις από τσιμέντο, θα είναι πολύ βαρύ!

- Όχι, δεν θα το κάνω από τσιμέντο!

- Μην το κάνεις από ξύλο, θα μουσκεύει με το νερό και θα φουσκώνει. Ενώ με τη ζέστη θα μαζεύει. Θα τρίζω όλη την ώρα, σαν παλιόπορτα.

- Όχι, δεν θα το κάνω από ξύλο!

- Μην το κάνεις από σίδερο, θα με τραβάνε οι μαγνήτες!

- Όχι, δεν θα το κάνω από σίδερο!

- Μην το κάνεις από πλαστικό, είναι αντι-οικολογικό!

- Όχι, δεν θα το κάνω από πλαστικό!

- Κι από τι θα το φτιάξεις; Μη μου πεις, μη μου πεις, θα μαντέψω...

- Μάντεψε!

- Από χρυσό μήπως; Θα μου πήγαινε πολύ, ένα ωραίο χρυσό καβούκι, να λαμπυρίζει στον ήλιο...

- Όχι, όχι από χρυσό, θα σε βλέπουν οι αητοί και θα σε κυνηγάνε. Άσε που δεν έχω χρυσό καθόλου.

- Από ασήμι τότε; Δεν θά’ταν άσχημο. Θα έλαμπα στο φως του φεγγαριού...

- Όχι, ούτε από ασήμι. Θα μαύριζε με τον καιρό και θα έπρεπε να σε γυαλίζουμε σαν τ’ασημικά.

- Καλά, από τι θα το φτιάξεις επιτέλους; Μη μου πεις, μη μου πεις, να μαντέψω...

- Αρκετά μάντεψες μέχρι τώρα. Θα στο φτιάξω από πορσελάνη.

- Τιιιι;;;;;

- Από πορσελάνη.

- Το άκουσα! Αλλά φώναξα «τιιιι;;;» επειδή αυτό το υλικό απ’ό,τι ξέρω, και ξέρω πάρα πολλά, είναι εύθραυστο. Σπάει. Με το πρώτο πέσιμο.

- Είναι ειδική προσελάνη. Οδοντοτεχνίας.

- Α, εντάξει τότε. Να μου το φτιάξεις!

- Μπορείς να περπατήσεις μέχρι το εργαστήριό μου;

- Μπορώ!

- Πάμε τότε σιγά-σιγά!